Orzeczenie składu rozszerzonego SN I KPZ 19/12- glosa

Opis sprawy: Glosa do uchwały składu siedmiu sędziów Sądu Najwyższego z dnia 24 stycznia 2014 r., Sygn. Akt I KZP 19/12.

Opis sprawy: W dniu 28 stycznia 2012 r. I Prezes Sądu Najwyższego Stanisław Dąbrowski wniósł zapytanie na podstawie art. 60 § 1 ustawy z dnia 23 listopada 2002 r. o Sądzie Najwyższym, wniosek o rozstrzygnięcie rozbieżności w orzecznictwie sądów w wykładni prawa występujących zarówno w orzeczeniach Sadu Najwyższego i sądów powszechnych w następujących zagadnieniach prawnych:

1. „Czy reguły wyłączania wielości ocen mają zastosowanie do regulacji zawartej w art. 8 k.k.s.?”
2. „O ile zasadne jest stosowanie reguł wyłączania wielości ocen, czy art. 76 § 1 k.k.s. stanowi lex specialis w stosunku do art. 286 § 1 k.k.?”

Skład siedmiu sędziów Sądu Najwyższego podjął uchwałę, w której twierdzi, że jeżeli chodzi o reguły wyłączania wielości ocen mają one zastosowanie jedynie w wypadku zbiegu przepisów ustawy, natomiast nie stosuje się ich w razie idealnego zbiegu czynów zabronionych, o którym mowa w art. 8 § 1 k.k.s.

W uzasadnieniu wskazano, że I Prezes Sądu Najwyższego zwraca się o rozstrzygnięcie zaistniałego sporu ze względu, że w judykaturze pojawiają się odmienne interpretacje tegoż przepisu poprzez różne interpretacje Sądów w kwestii dopuszczalności stosowania reguł wyłączania wielości ocen w ramach przewidzianej w art. 8 k.k.s konstrukcji idealnego zbiegu czynów karalnych.

Jeden z odmiennych poglądów wyraża się w ten sposób, że wymienionych powyżej reguł nie można stosować w przypadku rozstrzyganiu istnienia lub nieistnienia idealnego zbiegu przestępstw, za przykład służyć tu może postanowienie Sądu Najwyższego z 8 kwietnia 2009 r., o sygn.. akt IV KK 407/08. Odmienne stanowisko możemy wywodzić z np. wyroku Sądu Najwyższego z 12 sierpnia 2008 r., o sygn.. akt V KK 76/08.

Za pierwszym rozwiązaniem przemawia fakt, że w polskim systemie prawa istnieją dwie odrębne, lecz tak samo ujęte pojęcia zasady jedności czynu występujące w art. 6 § 1 k.k.s. i art. 11 § 1 kk., i w stosunku do art. 8 § 1 k.k.s., żadna z nich nie doznaje tzw. wyjątku, gdyż pierwsza z zasad odnosi się bezpośrednio do prawa karnego skarbowego, a druga odnosi się do prawa karnego powszechnego. Przeciwnicy takiego rozwiązania podnoszą, że przecież reguły wyłączania wielości ocen w swoim charakterze mają cechy ogólnosystemowe, zatem mogą mieć również zastosowanie na gruncie przepisu zawartego w art. 8 § 1 k.k.s. I Prezes Sądu Najwyższego wnosił także o rozpatrzenie kwestii, jak reguły wyłączanie wielości ocen na gruncie art. 8 § 1 k.k.s., odnoszą się do wzajemnej zależności zachodzącej pomiędzy art. 286 k.k. i art. 76 k.k.s.

W mojej ocenie końcowej nie powinno się, mając do dyspozycji zarówno ustawę Kodeks Karny i ustawę Kodeks Karny Skarbowy zastosować tylko przepis jednej z ustaw, gdyż zgodnie z przyjętymi zasadami żadna z tych ustaw nie powinna być nad inną. Dodatkowo dochodzi tu stosowanie przez sądy swobody doboru stosowania prawa zgodnie z obowiązującymi przepisami oraz na podstawie współpracy z innymi organami, ale także wykorzystywanie dotychczasowych dobrych orzeczeń, z pominięciem tych wadliwych.

Opracowała:
Kancelaria Bielawski Sp. z o.o. Sp.k.