Wiedza o betonie

Wydaje Ci się, że potrzebujesz worka cementu i trochę piasku, żeby przygotować beton? Błąd! Jest wiele rodzajów betonu i każdy rodzaj ma inne zastosowanie. Sprawdź, jakiego betonu potrzebujesz!

Rodzaje betonu:

1. Beton podkładowy (tzw. chudy beton).
2. Beton konstrukcyjny.
3. Beton posadzkowy.
4. Beton posadzkowy ze zbrojeniem rozproszonym.
5. Beton drogowo-mostowy.
6. Betony samozagęszczalny (SCC).
7. Beton kontraktorowy.
8. Beton nawierzchniowy.
9. Beton masywny.
10. Beton do „białej wanny”.
11. Beton jamisty.
12. Beton ekspansywny.
13. Beton hydrotechniczny.
14. Beton wysokiej wytrzymałości (BWW).
15. Beton architektoniczny.
16. Beton wałowany (RCC).
17. Beton lekki.
18. Zaprawa murarska.
19. Podsypka cementowo-piaskowa (PCP).
20. Stabilizacja i podbudowa.

Beton podkładowy (tzw. chudy beton)

Mieszanka betonowa przeznaczona jako warstwa wyrównująca podłoże gruntowe pod posadowienie fundamentów lub innych konstrukcji bezpośrednio na gruncie. Równie często wykonuje się z niej podbudowy pod posadzki lub nawierzchnie betonowe. Wykonanie betonu podkładowego ma za zadanie zabezpieczenie zbrojenia konstrukcji przed zabrudzeniem gruntem z wykopu, ułożenie warstw odcinających lub poślizgowych. Beton niekonstrukcyjny (podkładowy) oferowany jest w klasach wytrzymałości od C8/10 do C12/15, klasach konsystencji S1 do S4 i w klasie ekspozycji X0.

Beton konstrukcyjny

Mieszanka betonowa przeznaczona do wykonywania elementów konstrukcyjnych w różnego rodzaju budynkach i budowlach. To podstawowy materiał budowlany oferujący swobodę kształtowania oraz szybkie tempo wznoszenia konstrukcji. Beton produkowany jest w oparciu o sprawdzone receptury dostosowane do warunków atmosferycznych oraz indywidualnych specyfikacji klienta. Źródłem wysokiej jakości i trwałości betonu konstrukcyjnego są starannie dobrane surowce stosowane do produkcji oraz ciągły nadzór laboratoryjny prowadzony w ramach zakładowej kontroli produkcji.

 

Beton posadzkowy

Mieszanki betonowe przeznaczone do wykonywania posadzek wewnątrz pomieszczeń (nienarażonych na oddziaływanie warunków atmosferycznych) wykańczanych w technologii DST, WTW lub zacieranych na ostro. Specjalnie zaprojektowany stos okruchowy oraz odpowiednio dobrane spoiwa i domieszki chemiczne gwarantują uzyskanie niskiego wskaźnika w/c, a z nim podniesienie trwałości, jakości oraz znaczne ograniczenia skurczu betonu. Betony posadzkowe często modyfikowane są poprzez dodanie:

• włókien stalowych zwiększających wytrzymałość betonu na rozciąganie,
• makrowłókien polimerowych zwiększających wytrzymałość betonu na rozciąganie,
• mikrowłókien polipropylenowych zmniejszające skurcz plastyczny betonu.

Odpowiednio zaprojektowane betony modyfikowane włóknami pozwalają na wykonywanie posadzek bezspoinowych i/lub dużych pól bezdylatacyjnych, które znacząco podnoszą komfort użytkowania obiektów. Beton posadzkowy oferowany jest najczęściej w klasach wytrzymałości od C20/25 do C35/45, klasach konsystencji od S3 do S4 oraz we wszystkich wyspecyfikowanych przez zamawiającego klasach ekspozycji związanych z oddziaływaniem środowiska.

Beton drogowo-mostowy

Mieszanki betonowe przeznaczone do wykonywania konstrukcji obiektów inżynierskich narażonych na agresywne oddziaływanie czynników atmosferycznych w trakcie eksploatacji. Najczęściej są to obiekty w budownictwie komunikacyjnym (mosty, wiadukty, przejścia nadziemne i podziemne itp., itd.). Beton ten projektowany jest z uwzględnieniem specjalnych wymagań trwałościowych, jak np. mrozoodporność w warunkach dostępu środków odladzających, wysoka wodoszczelność i niska nasiąkliwość. Z uwagi na agresywne środowisko do produkcji tego typu betonów najczęściej stosuje się cementy specjalne niskoalkaliczne o wysokiej odporności na siarczany. Mrozoodporność - kluczowy parametr w naszych warunkach atmosferycznych uzyskiwany jest poprzez prawidłowe napowietrzenie mieszanki betonowej, niskie w/c oraz stosowanie mrozoodpornych kruszyw ze skał magmowych i metamorficznych, w tym: grysów granitowych, bazaltowych, granodiorytowych, amfibolitowych, gabro czy gnejsów. Beton mostowy najczęściej produkowany jest w klasach wytrzymałości od C25/30 do C50/60, klasach konsystencji od S2 do S4, stopniu mrozoodporności od F100 do F200, stopniu wodoszczelności od W8 do W12, nasiąkliwości wagowej poniżej 5% oraz we wszystkich wyspecyfikowanych przez zamawiającego klasach ekspozycji związanych z oddziaływaniem środowiska.

 

Beton samozagęszczalny (SCC)

Mieszanka betonowa samozagęszczalna stosowana jest do wykonania elementów żelbetowych, w których skomplikowane kształty geometryczne i/lub gęste zbrojenie uniemożliwiają stosowanie wibratorów wgłębnych lub przyczepnych.

Betony samozagęszczalne SCC projektuje się z uwzględnieniem rozmieszczenia zbrojenia w elemencie, co ma kluczowe znaczenie dla odpowiedniego dobrania stosu okruchowego. Prawidłowo zaprojektowana mieszanka pozwala wyeliminować ryzyko zawieszania się kruszywa na prętach zbrojeniowych, co mogłoby prowadzić do jej rozsegregowania. Umiejętnie dobrane spoiwa (cementy i dodatki typu II) oraz modyfikacja domieszkami upłynniająco-uplastyczniającymi pozwala uzyskać ciekłe mieszanki betonowe szczelnie wypełniające szalunek. Uzyskanie odpowiedniej lepkości mieszanki poprawia jej odporność na segregację oraz ułatwia jej odpowietrzenie i zagęszczenie pod własnym ciężarem.

Beton samozagęszczalny SCC najczęściej produkuje się w klasach wytrzymałości od C30/37 do C50/60, klasach konsystencji od SF1 do SF3, wodoszczelności od W8 do W12 oraz we wszystkich wyspecyfikowanych przez zamawiającego klasach ekspozycji związanych z oddziaływaniem środowiska.

Beton kontraktorowy

Mieszanki betonowe przeznaczone do wykonywania głębokiego fundamentowania w tym pali, ścian szczelinowych oraz elementów podwodnych. Prawidłowo zaprojektowana mieszanka kontraktorowa układa się i zagęszcza pod własnym ciężarem nie wymagając wibracji. Mieszanka powinna charakteryzować się wysoką klasą konsystencji oraz niską lepkością przy jednoczesnym zachowaniu wysokiej stabilność (odporności na segregację). Odporność na segregację jest szczególnie istotna przy betonowaniu w bentonitowej zawiesinie stabilizującej, ponieważ zmniejsza ryzyko mieszania się betonu z zawiesiną. Ważna jest odpowiednia zawartość frakcji pylastych w kruszywach oraz właściwie dobranych spoiw hydraulicznych i domieszek. Stosowanie kruszyw otoczakowych pozytywnie wpływa na reologię mieszanki oraz zapobiega jej klinowaniu, co mogłoby utrudniać np. wsuwanie zbrojenia w palach wierconych.

Beton kontraktorowy najczęściej produkuje się w klasach wytrzymałości od C20/25 do C35/45, klasach konsystencji od S4 do S5, stopniu wodoszczelności od W8 do W12 oraz we wszystkich wyspecyfikowanych przez zamawiającego klasach ekspozycji związanych z oddziaływaniem środowiska.

Beton nawierzchniowy

Mieszanki betonowe przeznaczone do wykonywania nawierzchni betonowych narażonych na agresywne oddziaływanie czynników atmosferycznych i ścierania od ruchu pojazdów w trakcie eksploatacji. Nawierzchnie dróg w budownictwie komunikacyjnym najczęściej wykonywane są obecnie w konsystencji S1 za pomocą specjalnych rozściełaczy, w technologii dwuwarstwowej, z warstwą jezdną z betonu z kruszywem odkrytym. Inną formą betonów nawierzchniowych są betony wykonywane w konsystencji S2 lub S3 w stałym szalunku układane bezpośrednio z leja betonowozu i zagęszczane wibratorami wgłębnymi i listwowymi. Tego typu nawierzchnie najczęściej wykonuje się na terenach przemysłowych (drogi wewnętrzne i place manewrowe). Niezależnie od sposobu wbudowania, uwzględnia się specjalne wymagania trwałościowe, jak np. mrozoodporność w warunkach dostępu środków odladzających oraz wytrzymałość na rozciąganie przy rozłupywaniu i/lub zginaniu. Z uwagi na agresywne środowisko do produkcji tego typu betonów najczęściej stosuje się cementy specjalne niskoalkaliczne o wysokiej odporności na siarczany. Mrozoodporność - kluczowy parametr w naszych warunkach atmosferycznych uzyskujemy poprzez prawidłowe napowietrzenie mieszanki betonowej, niskie w/c oraz stosowanie mrozoodpornych kruszyw ze skał magmowych i metamorficznych w tym grysów granitowych, bazaltowych, granodiorytowych, amfibolitowych, gabro czy gnejsów. Beton nawierzchniowy najczęściej produkowany jest w klasach wytrzymałości od C30/37 do C35/45, klasach konsystencji od S1 do S4, stopniu mrozoodporności od F100 do F200, kategorii odporność betonu na cykliczne zamrażanie-rozmrażanie w obecności soli odladzających od FT0 doFT2, nasiąkliwości wagowej poniżej 5% oraz we wszystkich wyspecyfikowanych przez zamawiającego klasach ekspozycji związanych z oddziaływaniem środowiska.

 

Beton masywny

Mieszanka betonowa przeznaczona do wykonywania masywnych elementów żelbetowych, w których kluczowe jest eliminowanie ryzyka powstania spękań od naprężeń termicznych. Typowymi przykładami elementów masywnych są płyty fundamentowe w budownictwie kubaturowym, przemysłowym i energetycznym. Projektując mieszanki betonowe przeznaczone do wykonywania masywnych konstrukcji żelbetowych, stosuje się gruboziarniste stosy okruchowe oraz układy spoiwowe (mieszanina cementów i dodatków typu II) gwarantujące możliwie niskie ilości wydzielanego ciepła w trakcie wiązania i twardnienia betonu. Stosuje się cementy o niskim cieple hydratacji oraz najwyższej kategorii lotne popioły krzemionkowe. Istotnym elementem są właściwie dobrane domieszki o działaniu uplastyczniająco-upłynniającym oraz opóźniającym. Mocny szkielet kruszywowy i niskokaloryczne spoiwa sprzyjają uzyskaniu betonu o minimalnym osiadaniu, niskim skurczu i wolnym rozwoju wytrzymałości.

Beton masywny najczęściej produkuje się w klasach wytrzymałości od C25/30 do C35/45, klasach konsystencji od S2 do S4 oraz we wszystkich wyspecyfikowanych przez zamawiającego klasach ekspozycji związanych z oddziaływaniem środowiska.

 

Beton do wykonania „białej wanny”

Technologia „białej wanny” polega na wykonaniu podziemnych kondygnacji w formie szczelnej skrzyni żelbetowej, w której odpowiednio dobrana mieszanka betonowa i stosowanie systemowych elementów uszczelniających połączenia płyty fundamentowej ze ścianami oraz przejścia dylatacyjne i zimne spoiny pozwalają uzyskać pełną szczelność konstrukcji. Tego typu rozwiązanie jest stosowane w przypadku wysokiego poziom wód gruntowych, jego znacznego wahania w cyklu rocznym i/lub występowaniu sączeń poziomych powyżej poziomu posadowienia.

Projektując mieszanki do wykonania „białej wanny”, szczególną wagę przywiązuje się do szczelności betonu (odporności betonu na penetrację wody pod ciśnieniem). Uzyskuje się ją poprzez właściwe dobranie układu spoiwowego (cementu i dodatków typu II) oraz wysokogatunkowych kruszyw otoczakowych lub łamanych. Mieszanki betonowe modyfikuje się odpowiednio dobranymi domieszkami uplastyczniająco-upłynniającymi. Takie podejście gwarantuje uzyskanie wysokiej szczelność matrycy cementowej i dokładne przyleganie tej matrycy do szkieletu okruchowego. W efekcie znacząco ograniczamy ryzyko sączeń w strefie kontaktowej matryca cementowa – szkielet kruszywowy. Na życzenie klienta stosuje się również możliwość zastosowania domieszek i/lub dodatków uszczelniających o właściwościach zasklepiających rysy i pęknięcia w betonie powstałe na skutek odkształceń termicznych lub innych związanych np. z nierównomiernym osiadaniem budynku.

Beton do wykonania „białej wanny” najczęściej produkuje się w klasach wytrzymałości od C25/30 do C35/45, klasach konsystencji od S2 do S4, wodoszczelności od W8 do W12 oraz we wszystkich wyspecyfikowanych przez zamawiającego klasach ekspozycji związanych z oddziaływaniem środowiska.

Beton jamisty

Mieszanki betonowe przeznaczone do wykonywania parkingów i dróg dojazdowych pod lekki ruch kołowy, jak również podbudowy i warstwy drenażowe pod nawierzchnie trawiaste (naturalne i sztuczne) oraz nawierzchnie sportowe na kortach i bieżniach wykonywanych z poliuretanów.

Podstawową cechą betonu jamistego jest jego otwarta / porowata struktura uzyskiwana poprzez nieciągłe uziarnienie zastosowanego stosu okruchowego, przez co staje się on przepuszczalny dla wody i powietrza. Stosowanie betonu jamistego pozwala wyeliminować lub znacząco ograniczyć koszty instalacji odwadniających niezbędne w przypadku dużych powierzchni utwardzonych.

Beton jamisty składa się głównie z kruszywa grubego (najczęściej bez piasku lub z niewielką jego domieszką). Ziarna kruszywa związane zaczynem cementowym tworzą porowatą strukturę. Umiejętnie dobrane domieszki chemiczne gwarantują przyczepność zaczynu cementowego do kruszywa grubego, ograniczając ryzyko jego spływania i zatykania porów w betonie.

Beton jamisty najczęściej produkowany jest w klasach wytrzymałości od C8/10 do C16/20 oraz gwarantowaną przepuszczalnością wody powyżej 80 litrów / minutę / m 2.

Beton ekspansywny

Mieszanka betonowa wykazująca cechy ekspansywne (zwiększanie objętości w trakcie wbudowywania). Może być stosowana zarówno jako beton konstrukcyjny, jak i wypełniający. Znajduje zastosowanie w przypadku konieczności:

• wymiany odcinkowej istniejących fundamentów liniowych (tzw. podbijanie fundamentów),
• wykonania podlewek pod maszyny i konstrukcyjne precyzyjnie osadzane za pomocą śrub,
• wypełnienia konstrukcji wykonanej z elementów prefabrykowanych,
• zaślepienia otworów przejść kanalizacyjnych lub podziemnej infrastruktury kanalizacyjnej,
• wykonania szczelnego wypełnienia balastowego istniejących konstrukcji,
• wypełnienie konstrukcji stalowych z elementów o profilu zamkniętym w celu ochrony przed korozją.

Betony ekspansywne są projektowane z uwzględnieniem specyficznych wymagań wynikających ze sposobu wbudowania (pompowanie, rozładunek z kosza zasypowego), parametrów wytrzymałościowo-trwałościowych betonu stwardniałego oraz wielkości wypełnianych przestrzeni.

Efekt ekspansywności (zwiększenia objętości) betonu uzyskujemy przez zastosowanie specjalnej domieszki, która w kontakcie z zaczynem cementowym powoduje wytworzenie mikropęcherzyków wodoru. W zależności od dozowania domieszki ekspansywnej możliwe jest uzyskanie różnego efektu – od ograniczenia naturalnego skurczu betonu aż do wzrostu objętości o kilka procent.

Beton ekspansywny najczęściej produkowany jest w klasach wytrzymałości od C16/20 do C30/37, klasach konsystencji od S3 do S5 oraz we wszystkich wyspecyfikowanych przez zamawiającego klasach ekspozycji związanych z oddziaływaniem środowiska.

Beton hydrotechniczny

Beton hydrotechniczny stosowany jest do wznoszenia różnego rodzaju konstrukcji, przede wszystkim takich, które służą do kształtowania zasobów wodnych. Przynajmniej część takiej konstrukcji ma stały dostęp do wody, a więc musi charakteryzować się wysoką odpornością na wilgoć, mróz i wypłukiwanie.

Beton wysokiej wytrzymałości

Beton wysokowytrzymały (beton wysokowartościowy, BWW) –to beton o wytrzymałości na ściskanie powyżej 60 MPa. Do jego produkcji używany jest cement o wysokiej wytrzymałości (klasy 42,5 lub 52,5) oraz kruszywa łamane ze skał o dużej wytrzymałości (np. granit, bazalt, sjenit).

Stosowanie BWW umożliwia wykonywanie trwałych elementów o wyjątkowo dużej nośności oraz rozpiętości i stosunkowo niewielkiej masie (dzięki cienkim przekrojom poprzecznym).

Beton architektoniczny

Beton architektoniczny – odmiana betonu, pod którą rozumie się powierzchnie betonowe o zdefiniowanych wymaganiach pod względem wyglądu. Beton architektoniczny gwarantuje osiągnięcie takich samych parametrów pod względem wytrzymałości i trwałości, jednak jego wygląd jest bardzo estetyczny i nie ma konieczności przykrywania go warstwą tynku lub inną powłoką wykończeniową.

Struktura betonu architektonicznego charakteryzuje się gładką powierzchnią oraz widoczną warstwą strukturalną. Ilość wżerów widocznych w materiale zależna jest od zastosowanego formowania lub zabiegów technologicznych. W jego strukturze można zauważyć przebarwienia i smugi, podkreślające organiczne pochodzenie oraz szlachetną formę. Odpowiednio wykonane płyty z betonu architektonicznego powstają w wyniku manualnej obróbki materiału – bez zastosowań mechanicznych, które mogą mieć wpływ na odmienność kolorystyczną oraz wymiarową.

Beton architektoniczny znajduje zastosowanie w kształtowaniu estetyki i wykończenia. Z uwagi na to, że elementom wykonanym z betonu architektonicznego można nadać dowolny kształt, fakturę bądź też kolor, jest to materiał używany zarówno w aranżacji mieszkań prywatnych, jak i miejsc użyteczności publicznej. Z uwagi na zastosowanie naturalnych składników może ulegać przebarwieniom w obliczu kontaktu z wodą bądź innego rodzaju substancjami. Specjalne impregnaty stosowanie są w celu uniknięcia trwałych zmian kolorystycznych, preparaty te chronią także przed powstawaniem na powierzchni płyt, mebli i schodów nacieków, grzybów oraz pleśni.

Beton wałowany (RCC)

Beton wałowany RCC to specjalna odmiana mieszanki betonowej o optymalnej wilgotności, zbliżonej do wilgotności gruntu. Układany jest standardowym rozściełaczem asfaltowym i zagęszczany przy użyciu walców drogowych.

Główne zalety betonu wałowanego:

1. Zdolność przenoszenia większego obciążenia, od razu po ułożeniu nawierzchni - wielokrotnie szybciej niż w przypadku klasycznego betonu lanego.
2. Możliwość niemal natychmiastowego udostępnienia nawierzchni do ruchu – droga może być przejezdna w 48 godzin po położeniu nawierzchni betonowej.
3. Bardzo łatwe wbudowywanie materiału przy użyciu rozściełacza asfaltowego.
4. Beton wałowany łączy w sobie zalety jakościowe betonu lanego z zaletami nawierzchni asfaltowych. Cechuje go łatwość wykonania i krótszy czas realizacji robót, a co za tym idzie – niższy koszt inwestycji.

Beton lekki

Beton lekki pozbawiony jest wszechstronnie spotykanego kruszywa, który standardowo dodawany jest do betonu konstrukcyjnego. Wyróżnić możemy beton na kruszywie keramzytowym lub styropianowym. W związku z tym receptura obejmuje obecność lekkiego kruszywa w proporcji nawet do 80% objętości. W porównaniu do tradycyjnego kruszywa, jakim jest piasek o frakcji do 2 mm, beton na kruszywie keramzytowym jest nawet prawie 7-krotnie lżejszy. Wydawać może się, że zastosowanie lekkiego betonu, ze względu na niższą gęstość betonu, jest dużo bardziej ograniczone. Okazuje się, że właśnie niski ciężar w przypadku wielu konstrukcji budowlanych, działa na dużą korzyść. W ten sposób można uzyskać znacznie lżejsze stropy. Jest to wskazane szczególnie w budynkach, w których zbytnie obciążenie nie ma racji bytu.

Zaprawy budowlane. Cementowa zaprawa murarska

Zaprawy murarskie ogólnego przeznaczenia (G) dedykowane są do łączenia elementów ściennych w murach osłoniętych przed działaniem czynników zewnętrznych i podlegających wymaganiom konstrukcyjnym. Zaprawy można stosować do wykonywania tradycyjnych robót murarskich, takich jak: wznoszenie murów, słupów i ścian działowych z elementów murowych ceramicznych, wapienno-piaskowych oraz betonowych.

Kluczem do jakości zapraw są starannie dobrane surowce, w tym: cementy, dodatki, domieszki oraz płukany piasek kwarcowy. Stosuje się specjalne domieszki o działaniu kompleksowym, które gwarantują długi czas zachowania właściwości roboczych oraz wysoki stopień plastyczności i bardzo dobrą przyczepnością zaprawy.

Zaprawa murarska powinna być stosowana zgodnie z technologią wykonywania robót murarskich z zastosowaniem zapraw cementowych. Zaprawa przeznaczona jest do wykonywania spoin o grubości od 6 do 40 mm.

Zaprawy murarskie produkuje się najczęściej w klasach wytrzymałości M5; M10; M15 oraz M20. Standardowy czas zachowania właściwości roboczych ≥ 36 godzin.

Podsypki, podbudowy, stabilizacje. Podsypki cementowo-piaskowe

Podsypki cementowo-piaskowe przeznaczone są do stosowania w robotach brukarskich jako warstwa wyrównująca pod nawierzchnię z kostki brukowej, płyt chodnikowych oraz elementów towarzyszących, takich jak: krawężniki, obrzeża i koryta odwadniające. Zadaniem podsypki cementowo-piaskowej jest przeniesienie obciążeń z warstwy ścieralnej nawierzchni na podbudowę stanowiącą warstwę konstrukcyjną nawierzchni.

Podsypki cementowo-piaskowe oferowane są w dwóch kategoriach.
Pierwsza kategoria to podsypki z deklarowaną proporcją zmieszania objętościowego surowców, np.1:3 (co oznacza, że na jedną część cementu przypadają trzy części pisaku) np. podsypki cementowo-piaskowe o proporcjach zmieszania od 1:1 do 1:12.
Druga kategoria to podsypki z deklarowaną zawartością cementu, np. P100 (co oznacza, że w jednym metrze sześciennym podsypki zawarte jest 100 kg cementu) np. podsypki cementowo-piaskowe od P50 do P300.

Mieszanki związane cementem (tzw. CBGM) zgodne z wytycznymi GDDKiA zawartymi w WT5 2010 oraz wymaganiami normy PN-EN 14227-1:2013 to rodzaj mieszanek związanych hydraulicznie stosowanych w budownictwie drogowym. Powstają poprzez wymieszanie cementu ze specjalnie dobranym kruszywem i piaskiem o odpowiednim uziarnieniu. Przeznaczone są do wykonywania warstw konstrukcyjnych nawierzchni sztywnych i podatnych w drogach o kategorii ruchu od KR1 do KR6. W zależności od wytrzymałości i uziarnienia mogą pełnić funkcję: warstwy ulepszonego podłożą, podbudowy pomocniczej lub podbudowy zasadniczej.
Mieszanki związane cementem oferowane są najczęściej w klasach wytrzymałości: C0; C1,5/2,0; C3/4; C5/6; C8/10; C12/15; C16/20 oraz C20/25 na kruszywach o uziarnieniu 0-8 mm; 0-11,2 mm; 0-16 mm; 0- 22,4 mm; 0-31,5 mm. Dla mieszanek związanych cementem deklarujemy wskaźnik mrozoodporności ≥0,6 lub ≥0,7.

Stabilizacje cementowe

Mieszanki zgodne z PN-S-96012 przeznaczone są do wykonania podbudowy zasadniczej, podbudowy pomocniczej lub warstwy ulepszonego podłoża w budownictwie drogowym. Mogą być stosowane do wykonania warstw konstrukcyjnych nawierzchni drogowej obciążonej ruchem kategorii od KR1 do KR6. Stabilizacje produkowane są na węzłach betoniarskich przez dokładne wymieszanie cementu, pisaków i kruszyw. Ciągły pomiar uziarnienia i wilgotności piasku oraz kruszyw sprzyja uzyskaniu jednorodnych mieszanek o stałych właściwościach użytkowych.

Stabilizacje cementowe produkowane są najczęściej w klasach wytrzymałości Rm=1,5 MPa; Rm=2,5MPa oraz Rm=5,0 MPa, na kruszywach o uziarnieniu 0-2 mm; 0-8 mm lub 0-16 mm.

Opracował:
Tomasz Kirejczyk
Pobeton.pl