Cyklinowanie krok po kroku

Jak powinno przebiegać cyklinowanie podłogi drewnianej? Jak skutecznie zabezpieczyć szlifowaną podłogę? Jak dbać o nowy i odnowiony parkiet?

Takie pytania niejednokrotnie zadają sobie inwestorzy. Nic w tym dziwnego. Przecież cyklinowanie to bardzo złożone zajęcie, wymagające dużego doświadczenia, wielu narzędzi i znajomości materiałów wykończeniowych.

Cyklinowanie często kojarzy się z hałasem, pyłem i smrodem. Kiedyś tak było, obecnie jedyne niedogodności wiążą się tylko z hałasem, którego nie da się wyeliminować podczas użycia maszyn do szlifowania z mocnymi silnikami i odkurzaczy przemysłowych, co dzisiaj jest standardem.

Jak więc powinno wyglądać szlifowanie i czego się spodziewać?

Pierwszy szlif zaczyna się, w zależności od stanu podłogi, grubym papierem ściernym o gradacji 24, 36 lub 40 dużą, bębnową maszyną do szlifowania, tak zwaną cykliniarką. Kiedyś to właśnie te maszyny były główną przyczyną bardzo dużego zapylenia pomieszczeń, w których prowadzono czynności. Powodem tego najczęściej były nieszczelne, często wręcz otwarte systemy odciągu pyłu. Dzisiaj najlepsze maszyny pozbawione są tych dolegliwości. Systemy są wyposażone w odciągi i są bardzo szczelne, dzięki czemu zasysają taką ilość urobku, że jest on niezauważalny. Od maszyn starego typu odróżnia je również sam rodzaj papierów używanych do szlifowania. W starszych modelach to były papiery cięte, montowane na bębnie. Taki rodzaj montażu papieru bardzo utrudnia pracę, a efekt końcowy często jest, delikatnie mówiąc, dyskusyjny. W nowych maszynach stosuje się taśmy ścierne tzw. bezkońcowe. Dzięki napinaczowi w maszynie materiał ścierny ma ciągłe, stałe napięcie i brak jest miejsca na bębnie bez ścierniwa.

Co ma na na celu pierwszy szlif? W jaki sposób powinien być wykonany?

To szlifowanie usuwa starą warstwę lakieru, oleju, wosku i inne zabrudzenia. Wyrównuje różnice wysokości między klepkami. Czasami zabieg ten należy wykonać dwu-, a nawet trzykrotnie w różnych kierunkach. Przy tym szlifowaniu cykliniarka powinna być ustawiona na największy docisk.

Kiedy pozbyliśmy się już wszystkich zabrudzeń i parkiet został wyrównany, na cykliniarkę zakładamy taśmę ścierną o gradacji 50 lub 60 i wykonujemy szlif pośredni. Ten szlif ma na celu pozbycie się rys na parkiecie powstałych podczas szlifowania zgrubnego i przygotowanie parkietu pod szpachlowanie.

Po wykonaniu szlifu pośredniego należy za pomocą szlifierki kontowej, potocznie zwanej rantówką lub krawedziówką i krążków ściernych o gradacji 24, 36 lub 40 wyszlifować parkiet pod ścianami i w miejscach niedostępnych dla dużej cykliniarki.

Po tym szlifowaniu podłogę należy dokładnie odkurzyć. Właśnie dotarliśmy do kolejnego etapu - szpachlowanie ubytków.

Do szpachlowania używamy drobnego pyłu ze szlifowania i specjalnego płynu do tego przeznaczonego. Te dwa składniki mieszamy ze sobą w taki sposób, aby uzyskać konsystencję zawiesiny. Tak przygotowaną masą wypełniamy dokładnie wszystkie ubytki w taki sposób, żeby zostało jej jak najmniej na podłodze, a żeby skutecznie wypełniła szpary. Zostawiamy do wyschnięcia na około 30 minut. Przy większych ubytkach szpachla może trochę się zapaść. W takiej sytuacji należy zabieg powtórzyć.

Kiedy szpachla jest już wyschnięta i twarda, ponownie szlifujemy rantówką parkiet pod ścianami i w miejscach niedostępnych dla dużej cykliniarki, tym razem krążkami o gradacji 80 lub 100. Następnie szlifujemy ponownie cykliniarką całą powierzchnię taśmą o gradacji 80 lub 100.

Po wykonaniu tych czynności podłoga powinna być już ładna i równa, jednak nie jest jeszcze gotowa do lakierowania lub olejowania. W dzisiejszych czasach firmy dbające o jakość usługi dysponują polerkami wielotarczowymi, które dopełniają szlifowanie i dzięki nim uzyskuje się niepowtarzalnie równe i gładkie powierzchnie. W połączeniu z odkurzaczem przemysłowym jest to wspaniały, bezpyłowy sprzęt, po użyciu którego możemy podłogę olejować lub lakierować.

Opracował:
Robert Niewola
PARKIETY I WIĘCEJ ROBERT NIEWOLA I TERESA NIEWOLA