Jak rozpoznać, czy to czas, by zgłosić się na psychoterapię?

Jest bardzo wiele zagadnień, którymi pacjent i psychoterapeuta zajmują się podczas psychoterapii. Mówi się, że psychologia to życie, tak więc zakres problemów jest wręcz nieograniczony. Każdy z nas jest inny. Mamy różną wrażliwość, różne historie życiowe, różne możliwości radzenia sobie z trudnościami. To, co dla jednej osoby jest zwykłym wyzwaniem, częścią życia, dla kogoś innego może stanowić ogromne źródło cierpienia, niemocy, rozpaczy.

Warto skontaktować się z psychoterapeutą, gdy:

1. Po prostu czujemy/przeczuwamy taką potrzebę. Nawet jeśli nie jesteśmy pewni, czy to dla nas, na czym dokładnie polega problem ani co z nim zrobić. Do tego służą konsultacje poprzedzające ewentualną decyzję o psychoterapii, by to wszystko sprawdzić i dookreślić.
2. Inni specjaliści sugerują nam taką potrzebę. Może to być psychiatra lub każdy inny lekarz czy osoba zajmująca się naszym zdrowiem, a właściwie chorobą, jeśli cierpimy z jakiegoś powodu. Coraz więcej specjalistów różnych dziedzin (np. lekarze, fizjoterapeuci) ma świadomość związku psychiki człowieka (np. doświadczeń życiowych, złości, lęku, poczucia winy, stresu, niskiej samooceny, stosunku do innych ludzi) z różnymi problemami, nazwijmy to ogólnie, natury biologicznej. Dlatego też proponują oni swoim pacjentom poszerzenie oddziaływań leczniczych o pomoc psychologa, co ma usprawnić, a czasem wręcz dopiero umożliwić powrót do zdrowia.
3. Trudne emocje. Przeżywamy np. dużo lęku, złości lub smutku w różnych ich postaciach.
4. Niechciane myśli, które nam szkodzą. Mogą to być różne przekonania o sobie, ludziach lub ogólnie świecie, które nam utrudniają życie, a nie potrafimy sami ich zmienić (np. „do niczego się nie nadaję, muszę być świetny, świat jest niebezpieczny, ludziom nie można ufać” itp.).
5. Niechciane zachowania. Z różnych powodów nie potrafimy zmienić lub zaniechać pewnych swoich zachowań, pomimo że szkodzą one nam i/lub innym ludziom. Mogą być to np. nawyki, coś, co robimy automatycznie, konkretne reakcje na jakieś sytuacje (np. krzyk, działania kompulsywne, używki/uzależnienia, wycofywanie się, „zaleganie” w łóżku itd.).
6. Trudne lub niesatysfakcjonujące relacje z ludźmi. Czasem może chodzić w ogóle o rozwinięcie umiejętności budowania trwałych, dobrych relacji, czasem o zmianę, jakieś przeformułowanie już w tych istniejących, a innym razem o zakończenie tych, które są destrukcyjne.
7. Tajemnica lub brak pomocy. Nosimy (czasem od bardzo dawna) w sobie różne trudności, o których nie możemy/nie chcemy powiedzieć komuś, kogo znamy lub też nasze otoczenie nie było dotąd pomocne, pomimo że ujawnialiśmy swoje problemy.
8. Narastający kryzys, coraz trudniej radzić sobie z sytuacją.
9. Brak zmiany pomimo upływu czasu. Nie mamy pomysłu, co robić.
10. „Sypią się” inne sprawy. Zaniedbujemy różne obszary życia, np. relacje, pracę, rozwój osobisty, zdrowie.
11. Odczuwamy cierpienie, brakuje satysfakcji z życia, tracimy radość życia i nadzieję na zmianę.
12. W jakiś sposób z naszego powodu cierpią nasi bliscy.
13. Przeżywamy jakiś szczególny czas w życiu i jest nam trudno, np. narodziny dziecka, utrata (np. choroba, bezrobocie), śmierć kogoś bliskiego, ważna życiowa zmiana (np. ślub, zmiana pracy, przeprowadzka, rozwód, odejście dzieci z domu), kryzys czy konflikty w rodzinie, ciężkie doświadczenie zwane traumatycznym itd.

Opracowała:
Ewelina Wnuk
Gabinet Psychoterapii Ewelina Wnuk