Uścisk dłoni wykonawcy z zleceniodawcą, zwiastujący udaną współpracę.

Czy ozonowanie niszczy pluskwy?

Reklama
Miejsce na reklamę

Czy ozonowanie niszczy pluskwy?

W ostatnim czasie wśród pytań, które najczęściej zadają klienci usług dezynsekcyjnych, pojawia się takie: Czy możliwe jest zwalczanie pluskwy domowej metodą ozonowania? Ponieważ odpowiedź nie należy do najprostszych, poniższy artykuł odpowie szczegółowo na kilka wątpliwości.

author box img

Rafał Gnyszka

Zaktualizowano: 19 października 2021 19.10.2021 Czas lektury: 5min

Z poradnika dowiesz się

Ponad 1450 Specjalistów od Dezynsekcji i Deratyzacji blisko Ciebie

Autor: Ozon Craft

Niszczenie insektów poprzez układ oddechowy – działanie inhalacyjne

Przede wszystkim należy poznać działanie układu oddechowego owadów, aby zrozumieć, jak wpływają na niego toksyczne gazy.

Układ oddechowy człowieka a układ oddechowy owadów

Ludzie oddychają, wdychając i wydychając powietrze przez płuca. Pomagają nam w tym mięśnie przepony i mięśnie klatki piersiowej: rozszerzają się i kurczą jak fale wodne. Z płuc tlen przepływa przez resztę naszego ciała we krwi. Krew przenosi tlen potrzebny do chemicznego procesu przekształcania jedzenia w energię naszych indywidualnych komórek.

Mięśnie i komórki owadów również potrzebują tlenu. Jednak w odróżnieniu od człowieka insekty nie mają płuc, a ich krew nie przenosi tlenu. Zamiast tego owady pobierają powietrze przez otworki, tak zwane przetchlinki. Owady mają około 10 par przetchlinek: 8 par na tułowiu i 2 pary na odwłoku.

Oddychanie u owadów

W czasie aktywności owadów (chodzenia czy latania) następuje wymiana powietrza w tchawkach i wtedy przetchlinki są otwarte. Powietrze jest pobierane przez przetchlinki, a następnie przechodzi przez tchawki (małe rurki, które prowadzą do różnych obszarów ciała insekta).

Tchawki mają budowę segmentową. W każdym segmencie są rozgałęzienia poprzeczne, podłużne, grzbietowe, środkowe, brzuszne. Narządy te w nieprzepuszczalnej powłoce umożliwiają owadom wymianę gazową.

Zamknięte przez większość czasu zastawki mięśniowe przetchlinek otwierają się tylko po to, by umożliwić pobieranie tlenu i wydalanie dwutlenku węgla.

Owady oddychają z przerwami, chroniąc się przed odwodnieniem, a tym samym przed ozonowaniem i toksycznymi gazami. Gdy czują trujący gaz, zamykają przetchlinkę. Większość z nich udaje, że jest martwa (nie poruszają się wtedy). Przez to zmniejsza się ich zapotrzebowanie na tlen. Owady mogą wytrzymać wiele godzin, nie otwierając przetchlinek – szkodnik ulega uśpieniu, wpada w tak zwaną narkozę.

Śmierć insektów następuje dużo później. Aby do tego doszło, wysokie stężenie gazu powinno być utrzymane przez dłuższy czas. Jeżeli stężenie gazu gwałtownie się obniży, przedwcześnie zakończy się gazowanie, szkodnik przebudza się i nie otrzymuje dawki letalnej, czyli zabieg jest nieskuteczny.

Czy ozon zabija owady?

Mechanizmy toksyczności ozonu u owadów są jak do tej pory słabo poznane. W przypadku krótkotrwałych ekspozycji, nawet przy wysokich stężeniach, możliwe jest, że gruba warstwa ochronna i woskowaty naskórek mogą zapewnić wystarczającą ochronę zewnętrzną, ponieważ gaz reaguje z woskami powierzchniowymi i lipidami. Ozon jest również pobierany do tchawek owadów, gdzie prawdopodobnie zachodzą te same reakcje.

Jednak cienkie ścianki naskórka tchawek, które umożliwiają wymianę gazową, prawdopodobnie zapewniają wejście ozonu do układu krążenia owadów i powodują uszkodzenia oksydacyjne tkanek w całym ciele. Ponieważ ozon jest silnym utleniaczem, może zakłócać krytyczne szlaki metaboliczne w żywych systemach.

W ciele innych zwierząt niż stawonogi toksyczność jest w dużej mierze powodowana naruszeniem tkanek oddechowych w wyniku uszkodzenia struktur pęcherzykowych zarówno w warunkach ostrego, jak i długotrwałego narażenia. Chociaż dokładne mechanizmy toksyczności ozonu u owadów nie są w pełni zrozumiałe, istnieją badania dotyczące uszkodzeń oksydacyjnych po zastosowaniu ozonu. Jako najkorzystniejszą metodę sugeruje się kombinację czynników.

Podobnie jak w badaniach na ssakach, uszkodzenie oksydacyjne błon mitochondrialnych może być silnym czynnikiem niszczącym. Jednak badanie z 2011 roku z wykorzystaniem trojszyka gryzącego nie wykazało związku między ostrą ekspozycją na ozon a zawartością lipidów w ciele. Niemniej jednak ekspozycja na ozon w stężeniu 40 ppm przez 36 godzin spowodowała wysoką śmiertelność trojszyków. Wiadomo, że stres oksydacyjny inicjuje uwalnianie kilku związków przeciwutleniających u owadów.

Obecnie żadne inne badania nie określiły ilościowo aktywności lub ekspresji enzymów antyoksydacyjnych pluskiew w odpowiedzi na ekspozycję na ozon.

Jakie stężenie ozonu zabija pluskwy?

Ozon to trójatomowa forma tlenu, która ma silne właściwości utleniające (cząsteczka jest nietrwała). Trójtlen powstaje w wyniku wyładowań elektrycznych. Jest to gaz barwy niebieskiej, cięższy od powietrza. Ozon jest z powodzeniem stosowany w dziedzinie usuwania nieprzyjemnych zapachów i mikroorganizmów.

Trójtlen jest zdolny do zabijania owadów. Jest też prawdopodobne, że utleniające działanie ozonu prowadzi do kontaktu i uszkodzenia dróg oddechowych. Ozon jest silnym środkiem przeciwdrobnoustrojowym, ale owady są bardziej odporne na jego działanie niż mikroorganizmy i do osiągnięcia skutecznej ich likwidacji wymagane są znacznie wyższe stężenia ozonu. Wykazano, że ozon jest śmiertelny dla owadów w wysokich stężeniach, a śmiertelność w dużym stopniu zależy od stężenia gazu i czasu jego działania.

Przebadano wpływ ozonu na różne gatunki chrząszczy (wołek zbożowy, trojszyk) oraz omacnicę spichrzankę (tzw. mól spożywczy). Badano wpływ dwóch dawek (niskiej i wysokiej). Za każdym razem wzrost stężenia powodował wyższą śmiertelność szkodników.

Ozon przenika przez masę ziarna, niszczy szkodniki w nim się znajdujące. Wykazano 100% śmiertelności trojszyków i wołka zbożowego. Omacnice spichrzanki ginęły dopiero po 6 dniach.

Ozon jest bardzo korozyjny w stosunku do metali. Utlenia powierzchnie metalowe silosów, ale nie powoduje poważniejszych zniszczeń. W wysokim stężeniu jest również niebezpieczny dla urządzeń elektrycznych.

Stężenia ozonu, przy których stwierdzono śmiertelność owadów, mieszczą się w granicach 10 000 ppm i, jak dotąd, mogą być osiągane tylko w warunkach laboratoryjnych.

Skuteczność ozonu w zwalczaniu pluskiew jest słabo udokumentowana, a dowody są często powiązane z niepotwierdzonymi lub fałszywymi argumentami. Jeżeli chodzi o pluskwę domową, samce pluskwy domowej okazały się wrażliwe na ozon podany w wysokim stężeniu i ginęły w stosunkowo krótkim czasie. Śmiertelność nawet 100% uzyskano po 180 minutach przy stężeniu 1500 ppm ozonu. Jest to bardzo wysokie stężenie ozonu, praktycznie nieosiągalne w warunkach domowych.

Ozonowanie – na co działa?

Ozonowanie można stosować jako jeden z elementów zintegrowanego systemu walki ze szkodnikami (IPM):

  1. Bardzo dobrze służy do maskowania pokarmu, którym żywi się pluskwa. Szkodnik nie znajduje drogi do żywiciela po wykonaniu zabiegu ozonowania.
  2. Ozon bardzo dobrze niszczy również feromony płciowe, alarmowe i inne, które wydzielają owady. Zakłóca zatem komunikowanie się owadów. Ozon może więc być użyty jako repelent szkodników.
Dodano: 18 października 2021 Zaktualizowano: 19 października 2021

Jak oceniasz ten poradnik?

Dziękujemy za Twoją opinię!

Twoja opinia pozwala nam tworzyć lepsze treści

Co moglibyśmy poprawić lub dodać?
Reklama
Miejsce na reklamę
Jak działa Oferteo?
Odpowiedz na kilka pytań

Powiedz nam czego potrzebujesz, abyśmy dostarczyli Ci właściwe oferty

Otrzymaj oferty

Poznaj dopasowane oferty specjalistów z Twojej okolicy

Wybierz najlepszą

Porównaj oferty i zadawaj pytania, bezpłatnie i niezobowiązująco