Zabudowy z płyt G-K – co należy wiedzieć?

Systemy suchej zabudowy to część składowa prac remontowych prawie nie do uniknięcia. Dają mnogość rozwiązań i możliwości zastosowania przy jednoczesnej gwarancji lekkości konstrukcji i estetyczności.

Rodzaje systemów suchej zabudowy

Najczęściej zabudowy G-K wykorzystywane są do wykonywania:

1. Zabudowy ścianek działowych

To ścianki z płyt G-K mocowane na stelażu aluminiowym. Przestrzeń pomiędzy nimi wypełnia się wełną mineralną. Przy stawianiu szkieletowych ścianek działowych, istotny jest rodzaj płyt G-K, tzn. z ewentualnym uwzględnieniem wilgotności lub wymagań przeciwpożarowych.

Wyróżniamy następujące typy płyt G-K:

• typ A – standardowe,
• typ H2 – impregnowane, o ograniczonym wchłanianiu wilgoci, odpowiednie do łazienek,
• typ F – płyty ognioodporne,
• typ FH2 – impregnowane i ognioodporne.

Poza płytami niezbędne są profile ścienne do konstrukcji stelaża. Profile C to pionowe słupki konstrukcji ścianki, a profile U budują odcinki poziome, mocowane do podłoża i stropu. Przy otworach drzwiowych należy stosować wzmocnienia z profili o wzmocnionej sztywności UA. U niektórych producentów można spotkać się z nazwą UW i CW. Oznaczenia profili w swojej nazwie zawierają też istotną informację na temat szerokości, a tym samym grubości ścianki działowej. Przykładowo profil U100 będzie mieć szerokość 100 mm, z jego użyciem powstanie ściana o takiej grubości.

Po postawieniu stelaża oraz zamontowaniu wykładziny spoinowane są połączenia płyt i miejsca zamocowania wkrętów. Do szpachlowania spoin wykorzystuje się masy gipsowe. W nałożoną szpachlówkę wmontowywana jest perforowana taśma, a wyciśnięty przez otwory nadmiar masy należy wyrównać. Ostatnim krokiem będzie wykończenie ścianki w wybrany sposób.

2. Sufitów podwieszanych

Jeżeli pod sufitem znajdują się konstrukcje lub instalacje wymagające ukrycia albo jeśli mamy do czynienia z powierzchnią w złym stanie, która wymagałaby dużego nakładu czasowego i kosztowego, to wtedy wykonanie sufitu podwieszanego będzie dobrym rozwiązaniem. Poza względami technicznymi możliwe jest również stworzenie niepowtarzalnych kształtów czy uskoków na suficie w konstrukcji z płytami G-K.

Wybór rodzaju samej płyty podlega takim samym typom i zasadom, jak opisano powyżej, natomiast warto zdawać sobie jeszcze sprawę z tego, co z samą konstrukcją pod płyty:

1. Najłatwiejszym rozwiązaniem jest ruszt jednopoziomowy z profilami biegnącymi wzdłuż jednego kierunku. Można taką konstrukcję zastosować w niewielkich, prostych pomieszczeniach.
2. Alternatywą jest konstrukcja jednopoziomowa krzyżowa – profile biegną w dwóch kierunkach prostopadłych do siebie. W efekcie całość jest bardziej sztywna i wytrzymała.
3. Kiedy natomiast planowane jest znaczne obniżenie wysokości pomieszczenia, zastosować można konstrukcję dwupoziomową krzyżową.

Niezależnie od typu stelaża, wyróżnia się następujące rodzaje profili sufitowych: UD – przyścienne, tworzą obramowanie sufitu mocowane bezpośrednio do ścian oraz CD – profile główne tworzące ruszt, mocowane do sufitu za pomocą wieszaków lub specjalnych uchwytów ES. Rozstaw profili nie ma jednej stałej wartości. Może różnić się w zależności od rodzaju konstrukcji czy obciążenia.

3. Zabudowy poddaszy

Ocieplenie poddasza i wykonanie płaszczyzn skosów oraz sufitu w suchej zabudowie to typowe rozwiązanie podczas prac remontowych i wykończeniowych.

Na początek należy wykonać konstrukcję ścianek kolankowych (niskich pionowych odcinków ścian po obwodzie pomieszczenia) i sufitów podwieszanych. Kolejnym krokiem będzie stworzenie płaszczyzn skosów. Przy trasowaniu linii skosów należy pamiętać o dodatkowej warstwie wełny, która przekryje całą powierzchnię łącznie z frontami krokwi.

Sama konstrukcja aluminiowa składa się z profili obwodowych oznaczonych jako UD. Do krokwi mocowane są z kolei profile CD z użyciem wieszaków. W miejscach połączeń skosów z płaszczyznami pionowymi i poziomymi stosuje się profile elastyczne, które można wygiąć, dostosowując do skosów.

Inne zastosowania zabudowy z płyt G-K

Poza wyżej opisanymi konstrukcjami, zabudowy G-K można używać również do estetycznego obrobienia elementów starego budownictwa. Wszelkie stare konstrukcje żeliwne lub inne elementy instalacyjne można zabudować, pamiętając o zamontowaniu drzwiczek rewizyjnych umożliwiających sprawdzanie stanu tych elementów w środku.

Inne zastosowanie to wykonanie okładzin ścian z płyt G-K. Jest to alternatywa dla tradycyjnego tynkowania (jeżeli istnieje potrzeba usunięcia dużych nierówności lub poprawy parametrów izolacyjnych przegrody). Płyty mogą być mocowane do ścian albo za pomocą kleju gipsowego, albo do konstrukcji z profili stalowych.